Književne i pozorišne ličnosti Danila Kiša danas, Elektra (Elektra 69) i Boris Davidovič Novski (Grobnica za Borisa Davidoviča) mogu li se smatrati jedinstvenim figurama, individualiziranim mučenicima koji kroz trijumf i stradanje ispoljavaju svoju slobodnu volju? Ili je reč o stereotipiziranim figurama koje su kao i svi mi suočene sa nemogućnošću izbora, nemanjem slobodne volje, nepremašivanjem okvira zadatih politikom, neprojektovanjem svojih snaga izvan datog, bilo kao negaciju stanja, bilo kao nagoveštaje promena? Da li to znači da je tradicionalni sistem vrednosti u fazi totalnog sloma, da živimo suštinsku i strašnu društvenu promenu kroz koju ne uspevamo razabrati niti naslutiti konture nadolazećeg globalnog socijalnog i političkog ustojstva? Da smo potpuno izgubili nadu i slobodu? Ispitaćemo kroz režije Dušana Jovanovića (Elektra kompleks), Ive Milošević (Elektra), Ivice Buljana (Grobnica za Borisa Davidoviča), Andraša Urbana (Čas anatomije) i Aleksandra Popovskog (Grobnica za Borisa Davidoviča).