Оваа статија се занимава со проблематиката на т.н. „патријархален“ стереотип во расказот „Жената на покојникот“ од Бора Станковиќ. Поконкретно, станува збор за изолација, квантификација и квалификација на оние текстовни единици во ова веќе класично четиво на српската книжевност кои подразбираат приказ на обичаите, обредите и верувањата врзани со начинот на живот на жената од втората половина на 19-от век. Во таа смисла, се дефинира и категорија на т.н. „женски“ стереотип, кој е тесно врзан со третманот на жената и „јавното мислење“ по однос на жената, во овој случај – жената на покојникот, а преку неа и женскиот менталитет на овие наши балкански простори.

Статијата не претендира кон феминистичкиот дискурс и во неа отсуствува амбицијата за негова афирмација.

Нашата тенденција е да се покаже (и не мора да се докаже) дека одредени стереотипи врзани со т.н. „женско прашање“ имаат традиционални и патријрхални корени, кои се „цврсти“ до ден денеска, иако многу често во изменет вид. Тие пак, се составни делови на менталитетот и служат за негова манифестација.