л҃ ⁘ О ШЪПЪТАНИИ ⁘

1. Пакꙑ шьпътъникъ· и клевѥтьнїкъ· объштъника ѥстѥ срамовьнѹмѹ ѥѫ дѣланиѭ·

2. ибо ѥдино ѥсть обоѫ дѣаниѥ· вь пѫть погꙑбѣльнъи водѧ· мръзъка по истинѣ· отъ б҃а и чл҃къ·

3. гньсь бо· клѥвѥтьнаꙗ· и съпътьнаꙗ живѫшти съ нима· скврънъно и нѥчисто житиѥ ѥѫ сътварѧѥть·

4. нѥ прѣбꙑваѥмъ ѹбо въ ѿрѥчѥнѣемь   семь и нѥправѥдьнѣмъ житьи· да нѥ обрѧштемъ сѧ врази къ ѥдиноплѥмѥниѫ·

5. Заповѣдаѥть и законъ· нѥ приѥми слѹха сѹѥтьна· нѥ сѧди съ нѥправъдивомь бꙑти съвѣдѣтель нѥправьдьнъ (Exod 23:01)·

6. въсъ г҃лъ зьль· мръзостъ г҃ю ѥстъ (Deut 17:01)·

7. И прѣмѫдростънъ ижѥ соломонъ рече· шьпътьника и дьвоꙗзꙑчьника достоити клѧти· многꙑ бо погѫбиль мирънѹѫшта (Sir 28:15)·

8. И па(к)· ꙗз҃къ обоитивъ многꙑ   подвижалъ· и слѹшаꙗи ѥго· не обрѧштеть покоꙗ (Sir 28:16, 10)·

9. И па(к)·ꙗзва ѧзꙑча съкрѹшаетъ кости· съмръть бо люта съмрътъ ѥго (Sir 28:10)·

10. Про(к) жѥ амбакѹмъ· мѫжи миръници твои положишѧ сѣть подь тоѫ (Abd 07)·

11. И иѥремиꙗ речѥ· стрѣла ꙗзвⱑшти ꙗз҃къ ихъ· льстиви г҃ли ихъ (Ier 09:08)·

12. Дв҃дъ жѥ ѹставити ꙗ хотѧ вражьдованиꙗ сѥго· запрѣштаѥтъ гл҃ѧ· покои ꙗз҃къ свои отъ зьла· и ѹстънѣ свои нѥ гл҃ати льсти (Ps 033:14)·

13. вѣдꙑ жѥ ихъ жѥстотѫ вольнѫѭ·   приводитъ· гроба отъвръста грътань ихъ· ꙗз҃кꙑ своими льштаахѫ· сѫди имъ б҃ѥ (Ps 005:10–11)· занѥ ꙗдъ аспидьнъ подь ѹстънами ихъ (Ps 139:04)·

14. на мꙗ бо шъпътаахѫ вьси врази мои· на мѧ помꙑшлѧахѫ зълаа мꙿнѣ (Ps 40:8)· слово законопрѣстѫпьно възложиша на мѧ (Ps 040:09)·

15. нъ да облѣкѫтъ соблꙑгаѫштеи мѧ въ срамъ· и одѥждѫтъ сѧ ꙗко одѥждѥѫ стѹдомь своимъ (Ps 108:29)·

16. и молитъ сѧ г҃лѧ· г҃и избави дш҃ѫ моѫ отъ ѹстънъ нѥправъдьнъ и отъ ꙗз҃ка льстива (Ps 119:02)

17.   нъ и мѧ самого отъ таинъ моихъ очисти мѧ· и отъ тѫждиихъ поштꙗди раба своѥго да нѥпорочънъ бѫдѫ (Ps 018:13–14)·

18. И притъчъникъ заповѣдаѥтъ г҃лѧ· нѥ прослови шьпьтъникъ· мѫжъ бо скрѣнивъ· въпадѥтъ въ зъло (Sir 05:16–18)·

19. И па(к)· съмрьть и животъ въ рѫцѣ ꙗзꙑчи· дръжаштѥи жѥ и сънѣдѧтъ плодꙑ его (Prov 18:21)·

20. и иꙗковъ аштѥ кьто мънитъ сѧ въ васъ вѣрънъ сꙑ· нѥ въхлаштаꙗ ѧзꙑка своѥго· нъ лъстѧ ср҃це своѥ·   сѥго сѫѥтъна вѣра (Jc 1:26)·

21. и приводитъ· сѥ коликъ огнъ коликѹ грамадѹ съжизаѥтъ·

22. и ꙗз҃къ огнь лѣпота неправъдѣ (Jc 3:5) ꙗз҃къ ѹтварѧѥтъ сѧ въ ѹдѣхъ нашихъ скврънѧи въсѥ тѣло нашѥ и палꙗ коло родъства нашѥго (Jc 03:06)·

23. и ꙗвѣ ꙗко тѣло живота нашѥго· житиѥ чл҃че коло ѥстъ обраштаꙗ сѧ· и опалѧѥмо отъ гѥѥннꙑ·

24. Бѣжимъ ѹбо братиѥ шьпътаниꙗ да не лишить насъ породꙑ· И прѣпроводитъ нꙑ въ геѥннѫ огньнѫѫ·

25.  Пошьпътавьши бо змии· изгъна ѥвꙿгѫ ис породꙑ·

26. ꙗкоже ѥтѥръ прѣмѫдръ рѥчѥ· Бл҃жнъ ижѥ ꙗз҃комъ нѥ поплъзѥ сꙗ (Sir 14:01)·

27. И па(к)· блажѥнъ ижѥ сꙗ ѹкрꙑ отъ лица ꙗзꙑча (Sir 14:01)·

28. и поплъзѥньѥ отъ тьлъ лѹчѥ· нѥже отъ ꙗз҃ка (Sir 20:18)·

29. И павлъ· ѥда како въ васъ ръвъньꙗ· завидꙑ· ꙗрости· рети· клѥвѥтꙑ· шьпъти· гръдꙑнѧ (2C 12:20)· и прочаа·

30. г҃ъ жѥ рѥчѥ· добръи чл҃кь отъ добрааго съкровишта ср҃ца своѥго износитъ доброѥ·  и зьлъи чл҃къ· отъ зьлааго съкровишта ср҃ца своѥго· излагаѥтъ зьлаꙗ· отъ избꙑтъка бо ср҃ца· гл҃ѫтъ ѹста (Mt 12:34–35)·

31. б҃ѹ жѥ нашѥмѹ бесъмрътънꙋмѹ слава вь вѣкꙑ вѣкомь АМИН

 

ΛΟΓΟΣ Λ'. Περὶ ψιθυρισμοῦ. HOMILIA XXX. De susurratione.

1. Πάλιν ὁ ψίθυρος καὶ ὁ κατάλαλος κοινωνοὶ ὑπάρχουσιν τῆς αἰσχίστης αὐτῶν ἐργασίας.

2. Καὶ γὰρ μία ἐστὶν ἀμφοτέρων ἡ πρᾶξις εἰς ὁδὸν ἀπωλείας ἀπάγουσα· στυγητὴ ὄντως παρὰ Θεοῦ καὶ ἀνθρώποις.

3. Τὸ γὰρ ἄγος τῆς καταλαλιᾶς καὶ τοῦ ψιθυρισμού, συμβιοτεύον αὐτοῖς, ἐσπιλωμένην καὶ ἀκάθαρτον τὴν πολιτείαν αὐτῶν ἀποδείκνυσιν.

4. Μὴ οὖν ἐπιμείνωμεν τῇ ἀπηγορευμένῃ ταύτῃ καὶ ἀθεμίτῳ διαγωγῇ, ἵνα μὴ εὑρεθῶμεν ἄσπονδοι πρὸς τὸ ὁμόφυλον.

5. Διαγορεύει δὲ καὶ ὁ νόμος· Οὐ παραδέξῃ ἀκοὴν ματαίαν· οὐ συγκαταθήσῃ μετ' ἀδίκου γενέσθαι μάρτυς ἄδικος (Exod 23:01).

6. Πᾶν ῥῆμα πονηρὸν, βδέλυγμα Κυρίῳ ἐστίν (Deut 17:01).

7. Ὁ δὲ σοφώτατος Σολομών φησιν· Ψίθυρον καὶ δίγλωσσον καταρᾶσθαι ἄξιον· πολλοὺς γὰρ ἀπώλεσαν εἰρηνεύοντας (Sir 28:15).

8. Καὶ αὖθις· Γλῶσσα δισσή πολλοὺς ἐσάλευσεν· ὁ προσέχων αὐτῇ οὐ μὴ εὕρῃ ἀνάπαυσιν (Sir 28:16, 10).

9. Καὶ πάλιν· Πληγὴ γλώσσης, συντρίβει ὀστᾶ (Sir 28:10)· θάνατος γὰρ πονηρὸς, ὁ θάνατος αὐτῆς (Sir 28:24).

10. Ὁ δὲ προφήτης ̓Αμβακούμ· Ἄνδρες εἰρηνικοί σου ἔθηκαν ἐνέδραν ὑποκάτω σου (Abd 07).

11. Καὶ ὁ Ἱερεμίας φησίν· Βολὶς τιτρώσκουσα, ἡ γλῶσσα αὐτῶν. Καὶ δόλια τὰ ῥήματα αὐτῶν (Ier 9:8).

12. Ὁ δὲ Δαυΐδ, βουλόμενος ἀποστῆναι αὐτοὺς τῆς δυσμενίας ταύτης, παραγγέλλει λέγων· Παῦσον τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ, καὶ χείλη σου, τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον (Ps 033:14).

13. Εἰδὼς δὲ αὐτῶν τὸ ἀπηνὲς τῆς γνώμης, ἐπάγει · Τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν, κρίνον αὐτοὺς ὁ Θεὸς (Ps 005:10–11), ὅτι ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν (Ps 139:04).

14. Κατ' ἐμοῦ γὰρ ἐψιθύριζον πάντες οἱ ἐχθροί μου (Ps 040:08), κατ ̓ ἐμοῦ ἐλογίζοντο κακά μοι· λόγον παράνομον κατέθεντο κατ ̓ ἐμοῦ (Ps 40:9).

15. Αλλ' «Ἐνδυσάσθωσαν οἱ ἐνδιαβάλλοντές με, ἐν τροπήν·» Και· Περιβαλλέσθωσαν, ὡς διπλοΐδα, αἰσχύνην αὐτῶν (Ps 108:29).

16. Καὶ ἐπεύχεται λέγων· Κύριε, ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων, καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας (Ps 119:02).

17. Ἀλλὰ κἀμὲ αὐτῶν, Ἀπὸ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με, καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου, ἵνα ἄμωμος γένωμαι (Ps 018:13–14).

18. Καὶ ὁ Παρομιαστὴς ἐντέλλεται λέγων· Μή κληθῇς ψίθυρος, καὶ τῇ γλώσσῃ σου μὴ ἐνέδρευε (Sir 05:16–18)· μολύνει γὰρ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ὁ ψίθυρος. ̓Ανὴρ γὰρ εὐμετάβολος γλώσσῃ, ἐμπετεῖται εἰς κακά (Prov17:20).

19. Καὶ πάλιν· Θάνατος καὶ ζωὴ ἐν χειρὶ γλώσσης· οἱ δὲ κρατοῦντες αὐτῆς, ἔδονται τοὺς καρποὺς αὐτῆς (Prov 18:21).

20. Καὶ ὁ Ἰάκωβος· Εἴ τις δοκεῖ θρήσκος εἶναι, μή χαλιναγωγῶν γλῶσσαν αὐτοῦ, ἀλλ' ἀπατῶν καρδίαν αὐτοῦ, τούτου μάταιος ή θρησκεία (Jc 01:26).

21. Καὶ ἐπάγει· «Ἰδοὺ ἡλίκον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει.»

22. Καί· Ἡ γλῶσσα πύρ, ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας (Jc 03:05). - Ἡ γλώσσα  καθίσταται ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν, ἡ σπιλοῦτα ὅλον τὸ σῶμα, καὶ φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆς γεννήσεως (Jc 03:06).

23. Εὔδηλον ὅτι τὸν χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν. Ὁ γὰρ βίος τοῦ ἀνθρώπου, τροχὸς ὑπάρχει ἀνακυλιόμενος, καὶ φλογιζόμενος ὑπὸ τῆς γεέννης. (срв. Иак. 3:6)»

24. Φύγωμεν οὖν, ἀδελφοὶ, τὸν ψιθυρισμὸν, ἴνα μὴ στερήσῃ ἡμᾶς τοῦ παραδείσου, καὶ παραπέμψῃ εἰς τὴν γέεννὰν τοῦ πυρός.

25. Ψιθυρίσας γὰρ ὁ ὄφις, ἐξέβαλεν τὴν Εὔαν ἐκ τοῦ παραδείσου·

26. καθώς τις Σοφός φησίν· Μακάριος ὃς ἐν γλώσσῃ οὐκ ολίσθησεν (Sir 14:01).

27. Καὶ πάλιν· Μακάριος ὁ σκεπασθεὶς ἀπὸ προσώπου γλώσσης (Sir 14:01),

28. Καί· Ὀλίσθημα ἀπὸ ἐδάφους μᾶλλον ἢ ἀπὸ γλώσσης (Sir 20:18)

29. Καὶ ὁ Παῦλος· Μήπως ἐν ὑμῖν ἔρεις, ζῆλος, θυμὸς ἑριθεῖαι, καὶ καταλαλιαί, ψιθυρισμοὶ, φυσιώσεις (2C 12:20) καὶ τὰ ἑξῆς.

30. Ὁ δὲ Κύριός φησιν· Ὁ ἀγαθὴς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυρού της καρδίας αὐτοῦ προσφέρει τὸ ἀγαθόν· ὁ δὲ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ τῆς καρδίας αὐτοῦ ἐκβάλλει τὰ πονηρά. Ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ (Mt 12:34–35).

31. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. ̓Αμήν.