009. О мьздоимании

 

Ѳ҃ Ѡ МЬЗДОиманиї ⁘

1. Мьздоимьць· ти лихоимьць· ти сребролюбьць: ти лишвьникь· едина колесница есть четверичьна· имѫште грьдостьнааго возатаꙗ и старѣиша· иже б҃мь оубо низьврьжень бы(с): сьганꙗеть всꙗ· послѣдуѫштаꙗ емоу вь своѫ погыбѣл

2.   Не подобьно есть ꙋбо· добрѣ сьмыслꙗштиимь отъ вражьдьника водимомь быти· да не сь нимь вь ꙗмоу мѫчениꙗ вѣчьнааго вьвалꙗть сꙗ: нь паче ли домь вь жизнь наставити сꙗ гл҃ѫштемь· имоуште же пиштꙗ и одѣниꙗ· сими довьлимь сѧ· хотꙗштеи бо богатити сꙗ вьпадаѫть вь напасти· и вь сѣти неприꙗзнины (1 Тим. 6:8)

3. боꙗи сѧ оубо заповѣди апл҃скыꙗ: паче же самого г҃а глѫ҃шта: не сьтꙗжите злата   ни сребра (Mt 10:09): ни же пьцѣте сꙗ чьто ꙗсте· или чьто пиете (Mt 06:05): то таковааго оустителꙗ низьлагаеть б҃ь· и своима ногама сьпираеть:

4. Добрѣ же и притьчьникь· пооучаеть мьздоимьца г҃лѧ: не отимаи оубогоу ништь бо есть· (Prov 22:22)

5. и пакы· любꙗи сребро· не насытить сꙗ сребра (Eccl 05:09): зане ништии вѣсть ходити прѣмо жизни (Eccl 06:08):

6. и еже да не боудеть роука тво прострьта на вьзꙗтие· а на вьздание сьгьбена (Sir 04:31):

7. тожде же и ап(с)ль·   бл҃жнѣе есть даꙗти неже вьзимати (Act 20:35):

8. Законь же рече· не оправьди нечьстивааго мьзды ради (Exod 23:07):

9. и мьзды не вьзьми: мьзда бо ослѣплꙗеть очи· видꙗштиимь (Exod 23:08):

10. и самꙋиль же заповѣдь дрьжѧ закон꙽ноуѫ· г҃лааше людемь: еда оть роукы чьеꙗ вьзѧхь избавѫ· или обоувь (RegnI 12:03?) : се послоухь г҃ь:

11. про(к) же амось: скрьбꙗ о людехь гл҃ааше· мьздоу избьраноу приꙗсте ѿ ништиихь (Am 05:12):

12. И исаꙗ пособоуꙗ рече· кнꙗзи любꙗштеи мьздоу: гонꙗште вьздаание (Is 01:23):  

13. и оукарѧꙗ ѧ рече: горе оправьдаѫштиимь нечьстиваго мьзды ради: и правьдьное правьдьника вьземлюштиимь (Is 05:22–23):

14. И инь дарове и мъзды: ослѣплꙗѫть очи мѫдрыихь (Sir 20:29)·

15. И пакы: гоубить сѧ мьздоимьць· а не любꙗи мьзды имати живь будеть (Prov 15:27):

16. и пакы: приемлꙗи мьздоу вь нꙗдра бес правьды: не направлꙗеть сꙗ на пѫти (Prov 17:23)·

17. изволенѣе оубо имꙗ добро· нежели богатьство (Prov 22:01):

18. Дв҃дь + жебоу молꙗ сꙗ гл҃ааше: не   погоуби сь нечьстивыими дш҃а моеꙗ: и сь моужи крьвии живота моего: ихьже вь роукахь безакониꙗ: десница ихь испль сꙗ мьзды (Ps 025:09–10): нечьстивы безаконьникы· и мѫжа крьвы: нарицаꙗ мъздоимьцꙗ:

19. и па(к)· безꙋмьнь и несьмысльнь· погыбнете· и оставита тоуждиимь богатьство еѫ (Ps 048:11):

20. Равьно еже решти· безоумьне· сеи ношти д҃шоу твоѫ изьмоуть ис тебе· а ꙗже оуготова комоу боудеть (L 12:20)· безоумьлꙗ   именоуѧ· надѣѫштѧѧ сѧ на богатьство: за безвѣстие пльтьнааго житиꙗ:

21. И па(к) дв҃дь· приклони ср҃це мое вь сьвѣдѣниꙗ твоꙗ: а не вь лихоимание (Ps 118:36):

22. Иѡвь же показаꙗ чистотѫ своѫ г҃леть· аште же и рѫкам моима прикоснѫхь сѧ мьздѣ (Iob 31:07):

23. И г҃ь сп҃съ нашь повѣдаетъ гл҃ѧ· блюдѣте и храните сѧ: отъ вьсего лихоиманиꙗ (): ꙗко не отъ избꙑтъка комоу животъ его естъ: ѿ имѣньи емоу:   правьдьнъи вѣроѫ живъ бѫдетъ: о х҃ѣ ис҃ѣ г҃и б҃зѣ нашемь

24. емꙋже слава вь вѣкы вѣком АМИН


 

ΛΟΓΟΣ Θʹ. Περὶ δωροληψίας. HOMILIA IX. De vitanda munerum acceptione.

1. Ὁ δωρολήπτης, καὶ ὁ πλεονέκτης, καὶ ὁ φιλάργύρος, καὶ ὁ τοκιστής, ἓν ἅρμα ἐστὶν τέτρωρον, ἔχοντες τὸν τῆς ἀλαζονείας ἡνίοχον καὶ ἀρχηγόν· ὅστις ὑπὸ τοῦ Κυρίου καταβέβληται μὲν, συνελαύνει δὲ πάντας τοὺς ἑπομένους αὐτῷ εἰς τὴν ἑαυτοῦ ἀπώλειαν.

2. Οὐ θεμιτὸν οὖν τοῖς εὖ φρονοῦσι ὑπὸ τοῦ δυσμενοῦς ἡνιοχεῖσθαι, ἵνα μὴ σὺν αὐτῷ εἰς βόθρον κολάσεως κατασυρῶσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ὑπὸ τοῦ ̓Αποστόλου εἰς ζωὴν ὁδηγεῖσθαι, τοῦ λέγοντος· Ἔχοντες διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα. Οἱ γὰρ βουλόμενοι πλουτεῖν, ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα τοῦ διαβόλου (1 Тим. 6:8).

3. Ὁ οὖν δεδιὼς τὴν ἐντολὴν τοῦ ̓Αποστόλου, μᾶλλον δὲ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου, λέγοντος· Μή κτήσησθε χρυσὸν καὶ ἄργυρον (Mt 10:9). Μηδὲ μεριμνᾶτε τί φάγητε, ἢ τί πίητε (Mt 6:25) τὸν τοιοῦτον ἡνίοχον καταβάλλει, καὶ ὑπὸ τοὺς ξαντοῦ πόδας συντρίβει.

4. Καλῶς οὖν ὁ Παροιμιαστής παραινεῖ τοῖς δωρολήπταις, λέγων· Μὴ ἐκβιάζου πένητα· πτωχὸς γάρ ἐστιν (Prov 22:22).

5. Καὶ πάλιν· Ὁ ἀγαπῶν ἀργύριον, οὐκ ἐμπλησθήσεται ἀργυρίου (Eccl 05:09). Διότι ὁ πένης οἶδεν πορευθῆναι κατέναντι τῆς ζωῆς (Eccl 06:08).

6. Καὶ τό· Μὴ ἔστω ἡ χείρ σου ἐκτεταμένη εἰς τὸ λαβεῖν, καὶ ἐν τῷ διδόναι συνεσταλμένη (Sir 04:31).

7. Τὸ αὐτὸ δὲ καὶ ὁ Παῦλος· Μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι, ἢ λαμβάνειν (Act 20:35).

8. Ὁ δὲ νόμος φησίν· Οὐ δικαιώσεις τὸν ἀπεσὴ ἕνεκεν δώρων. (Exod 23:07)

9. Καί, Δώρα οὐ λήψει· τὰ γὰρ δῶρα ἐκτυφλοῖ ὀφθαλμοὺς βλεπόντων (Exod 23:08).

10. Καὶ ὁ Σαμουήλ, τὴν ἐντολὴν κατέχων τοῦ νόμου, ἔλεγεν τῷ λαῷ· Μή ἐκ χειρός τινος εἴληφα ἐξίλασμα, ἢ ὑπόδημα (RegnI 12:3?); Ἰδοὺ μάρτυς Κύριος.

11. Ὁ δὲ προφήτης Ἀμὼς, ἀχθόμενος κατὰ τοῦ λαοῦ, ἔλεγεν Δῶρα ἐκλεκτὰ ἐδέξασθε παρὰ πτωχῶν (Am 05:12).

12. Καὶ ὁ Ησαΐας συνηγορῶν, φησίν· Οἱ ἄρχοντες οἱ ἀγαπῶντες δῶρα, διώκοντες ἀνταπόδημα (Is 01:23).

13. Καὶ ταλανίζων αὐτούς, ἐπάγει· Οὐαὶ, οἱ δικαιοῦντες τὸν ἀσεβῆ ἕνεκεν δώρων, οἱ τὸ δίκαιον τοῦ δικαίου αἵροντες (Is 05:22–23)!

14. Καὶ ἄλλος· Ξένια καὶ δῶρα ἀποτυφλοῖ ὀφθαλμοὺς σοφῶν (Sir 20:29).

15. Και πάλιν· Ἐξόλλυσιν ἑαυτὸν ὁ δωρολήπτης. Ὁ δὲ μισῶν δωροληψίας, ζήσεται (Prov 15:27).

16. Καὶ αὖθις· Λαμβάνων δῶρα ἐν κόλποις ἀδίκως, οὐ κατευοδοῦται ἐν ὁδοῖς (Prov 17:23).

17. Αἱρετώτερον οὖν ὄνομα καλὸν ἢ πλοῦτος (Prov 22:01).

18. Ὁ δὲ Δαυΐδ τὸν Θεὸν ἐξαιτούμενος ἔλεγεν· Μή συναπολέσῃς μετὰ ἀσεβῶν τὴν ψυχήν μου, καὶ μετὰ ἀνδρῶν αἱμάτων τὴν ζωήν μου· ὧν ἐν χερσὶν αἱ ἀνομίαι, ἡ δεξιὰ αὐτῶν ἐπλήσθη δώρων (Ps 025:09–10)· ἀσεβεῖς καὶ ἀνόμους ἄνδρας αἱμάτων ἀποκαλῶν τοὺς δωρολήπτας.

19. Καὶ αὖθις· Ἄφρων, καὶ ἄνους, ἀπολοῦνται, καὶ καταλείψουσιν ἀλλοτρίοις τὸν πλοῦτον αὐτῶν (Ps 048:11).

20. Ἴσον τῷ εἰπεῖν· Ἄφρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ τὴν ψυχήν σου· ἃ δὲ ἡτοίματας τίνος ἔσται (L 12:20); ἄφρονας καλῶν τοὺς ἐν πλούτῳ πεποιθέτας, διὰ τὸ ἄδηλον τοῦ ἐν σαρκὶ βίου.

21. Καὶ πάλιν· Κλίνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου, καὶ μὴ εἰς πλέονεξίαν (Ps 118:36).

22. Ὁ δὲ Ἰὼβ δεικνύων τὸ καθαρὸν αὐτοῦ, λέγει· Εἰ δὲ καὶ ταῖς χερσί μου ἡψάμην δώρων (Iob 31:07).

23. Καὶ ὁ Κύριος καὶ Σωτὴρ ἡμῶν ἐντέλλεται, λέγων· Ὀρᾶτε, καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης πλεονεξίας (L 12:15), ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ.

24. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.