012. О лихвахъ

 

⁘ Ѡ ЛИХВАХЪ

1. Мира сего· чл҃ци не боу + тѧжь которꙑ остали сѧ· аще не съ прилогомь въсприимоуть вещии· ѥгда паче прѣжде длъга   въ лихвꙑ приѥмлють· ꙗко бꙑти ихъ правьдѣ начало обидѣ велицѣ·

2. и сего ради лихвоующеи· нечисти и жестоци· именоуѥми соуть·

3. мрьзъци бо соуть прѣдъ гм҃ь и чл҃кꙑ·

4. и ѿнѫдъ хрьстьꙗномъ ѿрѥчено ѥсть примꙑшлениѥ· лишвьноѥ·

5. Ꙗкоже рече про(к)· о неправьдьнѣ градѣ· не оскоудѣ ѿ поути ѥго лихва и льсть (Ps 054:12)·

6. О правьдьнѣмь же· серебра своѥго не дасть въ лихвоу (Ps 014:05)·

7.   И па(к) ѿ лихвꙑ· и о неправьдꙑ избавить дш҃ѧ ихъ (Ps 071:14)·

8. Притъчьникъ же· мъножаи б҃атьство своѥ съ лихвами и прибꙑтъкꙑ· милоуѭщюмоу нищѧꙗ събираѥть ѥ (Prov 28:08)·

9. И инъ· лихва на лихвоу· и льсть на льсть (Ier 09:06)·

10. вѣмь азъ ѥтерꙑ ꙗко за приобрѣтениѥ лихвꙑ съ д҃шеѭ и истиноу погоубиша·

11. Законъ же повелѣваѥть гл҃ѧ· братоу си не излихвꙋи серебра· или брашьна· или вьсеꙗ пища (≈ Deut 23:19)·

12.   И пакꙑ сребра своѥго не даси въ лихвоу (≈ Lev 25:37)

13. и въ прибꙑтъкъ· не даждь брашьнъ своихъ (≈ Lev 25:37)·

14. Еклисиастъ же о богатѧщиихъ сѧ лихвами· или неправьдами· сице гл҃еть· ѥсть неправьда люта ѭже видѣхъ подъ слъньцьмь· богатьство хранимо оу себе въ зълобоу ѥго (Eccl 05:12)·

15. и погꙑбнеть богатьство то въ млъвѣ зълѣ (Eccl 05:13)· а вьси дн҃иѥ ѥго въ тьмѣ и плачи· и въ ꙗрости мънозѣ и недоузѣ· и троудъ ѥго въ вѣтръ (≈ Eccl 05:16)·

16. И ап(о)лъ· такоже пооучаꙗ   тимоѳѣ· гл҃ааше· богатꙑимъ въ нꙑнѧшьнии вѣкъ запрѣщѧи не вꙑсокомоудровати· ни оупъвати на богатьство безвѣстиꙗ: нъ на б҃а даѭщааго намъ вьсѧ обило: въ наслаждениѥ благодати (1Tim 06:17):

17. богатити сѧ дѣлꙑ добрꙑ: благоподативомъ бꙑти: обьщъникомъ (1Tim 06:18): съкрꙑваѭщемъ себе основаниѥ добро въ боудоущеѥ: да имѫть сѧ за вѣчъноуѭ жизнь (≈ 1Tim 06:19):

18. повиноуѭще сѧ оу братиѥ: божъствьноумоу ѱаниѭ:   отъстѫпимъ лютааго лихоиманиꙗ: и мрьзъкааго сего оумꙑшлѧꙗ лишвьнааго:

19. лихва бо льсти припрѧжена ѥсть:

20. И паче порьвьноуимъ доброуоумоу рьвьниѭ блаженааго закꙿхѣа гл҃ѫще съ нимь: се полъ имѣниꙗ г҃и: нищиимъ дамь: и аще ѥсмь кого чимь обидѣлъ: възвращоу четверицеѭ (L 19:08):

21. да и мъі оуслꙑшимъ отъ добрѣ вѣдоущааго таинъіꙗ наша владъікꙑ и сп҃са: дьньсь   сп҃сениѥ домоу семоу бꙑсть (L 19:09):

22. о хс҃ѣ исоусѣ г҃и бз҃ѣ нашемъ: ѥмоуже слава въ вѣкꙑ вѣкомъ: АМИН


 

ΛΌΓΟΣ ΙΒʹ. Περὶ τόκων. HOMILIA. XII. De usuris.

1. Οἱ τοῦ κόσμου τούτου ἄνθρωποι, οὐκ ἂν τοῦ δικάζεσθαι παύσωνται, εἰ μὴ μετὰ προσθήκης, τὰ τῶν ἐναγώγων ἀπολάβωσιν πράγματα, ὅταν μάλιστα πρὸ τοῦ χρέους τοὺς τόκους κομίζωνται, ὥστε γενέσθαι αὐτῶν τὸ δίκαιον ἀρχὴν ἀδικίας μεγάλης.

2. Καὶ διὰ τοῦτο οἱ τοκίζοντες, ἐναγεῖς καὶ ἀμείλικτοι ὀνομάζονται.

3. Βδελυκτοὶ γάρ εἰσιν ἔναντι Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων.

4. Καὶ τὸ σύνολον Χριστιανοῖς ἀπηγόρευται ἡ ἐπίνοια τοῦ τόκου.

5. Καθώς φησιν ὁ Προφήτης περί ἀδίκου πόλεως· Οὐκ ἐξέλιπεν ἐκ τῶν πλατειῶν αὐτῆς τόκος καὶ δόλος (Ps 054:12).

6. Περὶ δὲ τοῦ δικαίου, Τὸ ἀργύριον αὐτοῦ οὐκ ἔδωκεν ἐπὶ τόκῳ (Ps 014:05).

7. Καὶ πάλιν· Ἐκ τόκου καὶ ἐξ ἀδικίας λυτρώσεται τὰς ψυχὰς αὐτῶν (Ps 071:14).

8. Ὁ δὲ Παροιμιαστής· ̔Ο πληθύνων τὸν τόκον αὐτοῦ μετὰ τόκων καὶ πλεονασμῶν, τῷ ἐλεοῦντι πτωχόν συνάγει αὐτόν (Prov 28:08).

9. Καὶ ἄλλος, Τόκον ἐπὶ τόκου, καὶ δόλον ἐπὶ δόλου (Ier 09:06).

10. Οἶδα ἐγώ τινας, ὅτι διὰ τὸ κέρδος τοῦ τόκου σὺν τῇ ψυχῇ καὶ τὸ κεφάλαιον ἐζημιώθησαν.

11. Ἀξίως γὰρ ὁ νόμος παρακελεύεται, λέγων· Τῷ ἀδελφῷ σου οὐκ ἐκτοκιεῖς ἀργυρίου, ἢ βρωμάτων, ἣ παντὸς πράγματος (≈ Deut 23:19).

12. Καὶ πάλίν· Τὰ ἀργύριόν σου οὐ δώσεις ἐπὶ τόκῳ (≈ Lev 25:37).

13. Καί· Πλεονασμῷ οὐ δώσεις τὰ βρώματά σου (≈ Lev 25:37).

14. Ὁ δὲ Ἐκκλησιαστὴς περὶ τῶν πλουτούντων ἐκ τόκων, ἢ ἐξ ἀδικιῶν, οὕτως διαγορεύει· Ἔστιν ἀῤῥωστία δεινὴ, ἣν εἶδον ὑπὸ τὸν ἥλιον, πλοῦτον φυλασσόμενον τὸ παρ' αὐτοῦ εἰς κακίαν αὐτῷ (Eccl 05:12),

15. καὶ ἀπολεῖται ὁ πλοῦτος ἐκεῖνος ἐν περισπασμῷ πονηρῷ (Eccl 05:13), καί γε πᾶσαι αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ἐν σκότει, καὶ ἐν πένθει, καὶ ἐν θυμῷ πολλῷ, καὶ ἀῤῥωστίᾳ, καὶ ὁ μόχθος αὐτῶν εἰς ἄνεμον (≈ Eccl 05:16).

16. Ὁμοίως καὶ ὁ ̓Απόστολος παραινῶν Τιμοθέῳ ἔλεγεν· Τοῖς πλουσίοις ἐν τῷ νῦν αἰών παράγγελλε, μὴ ὑψηλοφρονεῖν, μηδὲ ἠλπικέναι ἐπὶ πλούτου ἀδηλότητι, ἀλλ’ ἐπὶ Θεῷ τῷ παρέχοντι ἡμῖν πάντα πλουσίως, εἰς ἀπόλαυσιν (1Tim 06:17), ἀγαθοεργεῖν,

17. πλουτεῖν ἐν ἔργοις καλοῖς, εὐμεταδότους εἶναι, κοινωνικοὺς (1Tim 06:18), ἀποθησαυρίζοντας ἑαυτοῖς θεμέλιον καλὸν εἰς τὸ μέλλον, ἵνα ἐπιλάβωνται τῆς αἰωνίου ζωῆς (≈ 1Tim 06:19).

18. Πειθόμενοι οὖν, ἀδελφοί, τῇ θείᾳ Γραφῇ, ἀποστῶμεν τῆς δεινῆς πλεονεξίας, καὶ τῆς βδελυρᾶς ἐπινοίας ταύτης τῶν τόκων.

19. Ὁ γὰρ τόκος, τῷ δόλῳ συνεζεύχθη.

20. Καὶ μᾶλλον ζηλώσωμεν τὸν καλὸν ζῆλου τοῦ μακαρίου Ζακχαίου, λέγοντες σὺν αὐτῷ· Ἰδοὺ τὸ ἥμισυ τῶν ὑπαρχόντων μοι, Κύριε, τοῖς πτωχοῖς δίδωμι. Καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν (L 19:08)·

21. ἵνα καὶ ἡμεῖς ἀκούσωμεν παρὰ τοῦ εὖ εἰδότος τὰ κρυπτὰ ἡμῶν Δεσπότου καὶ Σωτήρος· Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο (L 19:09).

22. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.