рк҃ꙅ ⁘О ЗЪВАНИИ БОжии : ∞

1. Гю҃ б҃оу зовоущѫ нꙑ закономь же и пр҃кꙑ· и ап҃лꙑ и ѥванꙿгелистꙑ· паче же   и молѧщю· не подобаѥть намъ за лѣность и слабость небрѣщи заповѣдии ѥго· и лѣнити сѧ о своѥмь сп҃ньи·

2. да не опождениѥмь затворить сѧ намъ желаѥмоѥ женишьство· и много тлъкъше· без оуспѣха прѣбѫдемъ· въздꙑхаѭще бес пользѧ (cf. Mt 25:01–12)·

3. нъ паче братиѥ тьщаниꙗ сѧзѣмъ· да постигнемъ врьховьньи градъ· паче же старъи градъ нашь· вꙑшьнии   ѥм҃ъ иже ѥсть мт҃и в꙽сѣхъ насъ (≈ G 04:26) живѫщиихъ· странѫ (≈ Ps 26:13) въ неиже свѣтъ обьзарѧѥть (≈ J 08:12)· неоугасаꙗи свѣтильникъ· неоусꙑпаꙗѥ ѡко· вѣчнꙑхъ благъ давьць·

4. аще оубо възлюбении съ страхомь и любовьѭ и дрьзновениѥмь пристѫпимъ· къ благоумоу нашемоу вл҃цѣ· то оузьримъ все ѥстьство· ан҃глъ же и архан҃глъ· и силъ· и властии· и отъ вѣка съблюденаа· неиздрекома бл҃гаа   любѧщиимъ и·

5. ѥлико бо рачите бышѧ вꙑшьнѧго иѥрѫсалима· абиѥ съсати имѫть ѿ съсьцю оутѣшениꙗ ѥꙗ· и отъ потока пищьнаго напоꙗть сѧ (≈ Ps 35:09)·

6. томь оубо прильпаимъ· рекъшиимь· приближѫ сѧ васъ (≈ Jc 04:08)·

7. послоушаимъ законодавьцѧ гл҃ющаго· аще слоушаѥте гласа моѥго (Ex 23:22)· бѫдете ми людиѥ изѧщьни (≈ 1P 02:09)· црс҃ко сщ҃ниѥ· ꙗзꙑкъ ст҃ъ· и ст҃ите сѧ· и бѫдѣте ми ст҃и· зане азъ ст҃ъ ѥсмь   г҃ь б҃ъ вашь (≈ Lv 19:02)·

8. и вꙑ избьрахъ себѣ люди издрѧдьнꙑ· паче всѣхъ ꙗзꙑкꙑ (≈ Dt 07:06)·

9. прѣмоудрость же рече· пристѫпите къ мнѣ желаѭщии мнѣ· и отъ житъ моихъ насꙑтите сѧ (Sir 24:19)·

10. памѧтьѥ бо моѥ паче меда сладько (Sir 24:20)· и ꙗдоущеи мѧ ѥще възлачѫть· и пиѭщии мѧ· пакꙑ въжѧждѫть (Sir 24:21)·

11. послоушаѧи мене не постꙑдить сѧ (Sir 24:22)·

12. и пакꙑ· придѣте и ꙗдите мои хлѣбъ· и пиите вино ѥже чрьпахъ   вамъ· (Prov 09:05) оставите безѹмиѥ да живи бѫдете· ищѣте въ вѣдѣнии разѫма· (Prov 09:06)

13. и дв҃дъ пристоупите къ немоу и просвѣтите сѧ· и лица ваша не постꙑдѧт сѧ (Ps 33:06)·

14. и ап҃лъ· аще оубо въстасте съ хм҃ь· то вꙑшиниихъ ищѣте идеже х҃ъ ѥсть· о десноуѭ б҃а сѣдѧ (Col 03:01)·

15. и приводить· тѣмьже оубо нѣсте странꙿни и пришьльци· нъ сѫграждане с҃тꙑмъ· и приснии б҃оу (Ε 02:19)·

16. да при+ стоупаѥмъ оубо съ дрьзновениѥмь къ прѣстолоу блгд҃ти да при+  имемъ милость и благодѣть· обрѧщемъ въ благврѣменнѫѭ помощь (Η 04:16)·

17. чл҃колюбивъи же сп҃съ и г҃ь нашь призываѥть нꙑ гл҃ѧ· придѣте къ м꙽нѣ вси троуждаѭщии сѧ и обрѣменении· и азъ покоѭ вꙑ (Mt 11:28)·

18. възьмѣте иго моѥ на себе· и навꙑкнѣте отъ мене· ꙗко кротъкъ ѥсмь и съмѣрень ср҃цемь· и обрѧщете покои дш҃ѧмь вашимъ (Mt 11:29)·

19. иго бо моѥ помазано· и брѣмѧ моѥ   льгъко ѥсть (Mt 11:30)·

20. и ѥже· грѧдѣта въ слѣдъ мене· и сътворю вꙑ ловьца члк҃омъ бꙑти (Mt 04:19)·

21. се глю(щ)моу х҃оу чл҃колюбивоумоу сп҃соу д҃шь нашихъ слава въ вѣкꙑ вѣком АМИН

ΛΟΓΟΣ PKϚ '. Περὶ κλήσεως Θεοῦ. HOMILIA CXXVI. De vocatione Dei.

1. Τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καλοῦντος ἡμᾶς, διά τε νόμου καὶ προφητῶν, καὶ ἀποστόλων, καὶ εὐαγγελιστῶν, μᾶλλον δὲ καὶ παρακαλοῦντος, οὐ θεμιτὸν ἡμᾶς, διὰ ῥᾳθυμίας καὶ χαυνότητος καταφρονεῖν τῆς ἐντολῆς αὐτοῦ, καὶ ἀμελεῖν τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας.

2. Ἵνα μὴ διὰ τῆς βραδυτῆτος ἀποκλεισθῶμεν τοῦ νυμφῶνος, καὶ στερηθῶμεν τοῦ πολουμένου νυμφίου· καὶ πολλὰ κρούσαντες, ἄπρακτο : μείνωμεν στενάζοντες ἀνόνητα (cf. Mt 25:01–12).

3. Ἀλλὰ μᾶλλον, ἀδελφοί, τῇ σπουδῇ χρησώμεθα, ἵνα καταλάθωμεν τὴν ἀκρόπολιν· μᾶλλον δὲ τὴν ἡμῶν μητρόπολιν τὴν ἄνω Ἱερουσαλής, τις ἐστὶν μήτηρ πάντων ἡμῶν (≈ G 04:26), τὴν τῶν ζώντων χώραν (≈ Ps 26:13) ἐν ᾗ τὸ φῶς τῆς ζωῆς (≈ J 08:12) καταυγάζει, ὁ ἄσβεστο ; λάμπτήρ, ὁ ἀκοίμητος ὀφθαλμὸς, ὁ τῶν αἰωνίων ἁγαθῶν χορηγός.

4. Ἐὰν οὖν, ἀγαπητοί, μετὰ φέξου και πάθου, καὶ παῤῥητίας προσέλθωμεν τῷ ἀγαθῷ ἡμῶν Δεσπότῃ, ἐκεῖ ὀψόμεθα πᾶσαν φύσιν ἀγγέλων το καὶ ἀρχαγγέλων, καὶ δυνάμεων, καὶ ἐξουσιῶν, καὶ τὰ ἀπ ' αἰῶνος τετηρημένα ἄῤῥητα ἀγαθὰ τοῖς ἀγαθοῖς αὐτοῦ.

5. Ὅτος γὰρ ἐρασταὶ γεγόνασι τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐξ αὐτῆς θηλάσουσιν καὶ τρυφήσουν, καὶ ἐκ τοῦ χει ἀπὸ μασθῶν παρακλήσεως αὐτῆς' μάῤῥου τῆς τρυφῆς ποτισθήσονται (≈ Ps 35:09).

6. Αὐτῷ οὖν κολληθῶμεν τῷ φήσαντι, Ἐγγίσατέ μοι, καὶ ἐγγὺ ὑμῖν (≈ Jc 04:08).

7. Εἴξωμεν τῷ νομοθέτῃ τῷ φάσκοντι, Ἐὰν ἀκούσητε τῆς φωνῆς μου (Ex 23:22), ἔσεσθέ μοι λαὸς περιούσιος (≈ 1P 02:09), βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, καὶ ἁγια πλήσεσθε, καὶ ἔσεσθέ μοι ἅγιοι, ὅτι ἐγὼ ἅγιος Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν (≈ Lv 19:02).

8. Καὶ, Σὲ προειλάμην ἐμαυτῷ, λαὸν περιούσιον, παρὰ πάντα τὰ ἔθνη (≈ Dt 07:06).

9. Ἡ δὲ Σοφία φησίν, Προσέλθετε πρός με, οἱ ἐπιθυμοῦντες με, καὶ ἀπὸ τῶν γεννημάτων μου ἐμπλησθήσεσθε (Sir 24:19).

10. Τὸ γὰρ μνημόσυνόν μου, ὑπὲρ μέλι, γλυκύ (Sir 24:20), ἐσθίοντές με, ἔτι πεινάσουσιν· οὐκοῦν καὶ οἱ τίνων· τές με, ἔτι διψήσουσιν (Sir 24:21).

11. Ὁ ὑπακούων μου, οὐκ αἶσχυνθήτεται (Sir 24:22) διὰ παντός.

12. Καὶ πάλιν· Δεῦτε, φάφετε τὸν ἐμὲν ἄρτον, καὶ πίετε τὸν οἶνόν μου, ἐν κεκέρακα ὑμῖν· (Prov 09:05) ἀπολείπετε ἀφροσύνην, καὶ ζήσεσθε. Καὶ ζητεῖτε ἐν γνώσει σύνεσιν, [ να βιώσητε. ] (Prov 09:06)

13. Καὶ ὁ Δαυΐδ· Προσέλθετε πρὸς αὐτὸν, καὶ φωτίσθητε, καὶ τὰ πρόσωπα ὑμῶν οὐ μὴ καταισχυνθῇ (Ps 33:06)

14. Καὶ ὁ ̓Απόστολος· Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος (Col 03:01).

15. Καὶ ἐπάγει· Ἄρα οὖν οὐκ ἔτι ἐστὲ ξένοι, καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων, καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ (Ε 02:19)

16. Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παῤῥησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεος, καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρών βοήθειαν (Η 04:16)·

17. Ὁ δὲ φιλάνθρωπος Σωτήρ, καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν προσκαλεῖται ἡμᾶς, λέγων· Δεῦτε πρός με, πάντες οἱ κοπιῶντες, καὶ πεφορτισμένοι, κατ' ἀναπαύσω ὑμᾶς (Mt 11:28).

18. Ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς, καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι πραΰς εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ· καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν (Mt 11:29).

19. Ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς, καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι (Mt 11:30).

20. Καὶ τό· Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων γενέσθαι (Mt 04:19).

21. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. ̓Αμήν.